Sokrat St – Dostum

Bir zamanlar içimdeki çocuk ölü mü şimdi?
Hayalperest olsaydım yolu görürdüm
Ama ben kötü insanlar varken onu sömürdüm dostum
Hayatta olmasaydın sonum ölümdü
Belki bir kör mermi
Ama sen hayatıma yön verdin
Okudum öğrendim yeri geldi gölgendim
Psikolojik sorunlarıma katlandın, örterdin
Sana kendimden iyi bakacağıma kendime söz verdim
Anam babam kadar kahrımı çektin sen
Hayalim bile yoktu bana hedef verdin
Sana göz kırpıp o gün geldi demek isterdim
Ama bu b*k sandığımdan daha çok emek istermiş
Dostum, darlanırım moralin bozukken
Arkadaşlığını bitirsen inan hiç üzülmem
Ama bir gün canını yakan olur da haberi gelmezse bana
O gün sende lütfen gözüme gözükme

Yolu bulmam lazım yolum yokuş
Kavgam kendimle derde fetiş bu
Hep bir bahane
Dostum iyi ki yetiştin

Çok yetiştin hem de birkaç kere değil
Kafayı kırmadan sayende ilaç denedim
Mahçup hissetme diye burada
Yazmasam mı diyordum da
Senin yardımınla almıştım ilk kira senedimi
Kendime inancım kalmadı derken ben
Tekrar çıkıp geldin bir daha dene dedin
Düşüp düşüp kalktım
Yeri geldi sarhoşluğumu çektin
Her gün başka bir sahnede benim
Bir ben kendime belki bir şans veremedim
Umurumda değildi o zaman kavgacı demeleri
Bugün beladan uzak bir adamsam
Bu ailem kadar senin de emeklerin
Velhasıl iyi ki varsınız
Kibar bile sayılabilirim artık
Bayağı bir teşekkürüm kaldı
O da geçmişte bana tahammül edenlere kalsın