Anıl Piyancı & Cem Adrian – Ölüm ile Yaşam

Ölümle yaşam arası incecik bir çizgi var
Kuramadı henüz kimse hiç bir bağ
Kalabalık yine her yer izdiham
Duygularımı resmen istila
Ediyorlar ama vermem izni bak
Seviyorsam onu bende gizli bak
Gök yüzünde kaybet irtifa
Yer yüzünde her şey itibar
Dört yanı sarmış iftiralar
Ört yalanını ancak intikamla
İnsanlığını kaybetmiş insanlarız biz
Vicdansız vicdanlarız biz
Zindanlara zindanlarız biz
Bir dalda da bin damlayız
Keşke biz kimiz anlayabilsem
Keşfedip de kavrayabilsem kavgaya girmem
Belki dost olur buluşuruz
Hiç acının olmadığı bir yerde

Sustuğum her gece bak çiçekler soluyor
Çiçeklere kıyma
Geçtiğim yolların izleri kayboluyor
Siyah bir yağmurda

Aldığım her nefes kalbimize doluyor
Acı ve zamanla
Sen uyurken uzakta bir adam ölüyor
Onu hiç unutma

Ölümle yaşam arası çizgi ben de geliyorum
Gözlerimde perde iniyordu
Kar tanesi yerde eriyordu
Yağmur gibi ben de çiliyorum
Düşün taşın sence siniyor mu?
İçinde ateş senle diniyor mu?
Küllerinse nerede biliyorsun
Yükselince gelme gidiyorum
Hak veriyorum kendimi bile zor kontrol etmesi
Yolculuk bomb*k sonu depresif
Sen aklını yor yor konu netleşir
Ki bol bol soru sor
Bir adım daha keşfet
Bir kasırgadır nefret
Hüküm sürer bin asır daha geçse
Bir Anıl daha gelmez
Bir yanımda cennet
Bir yanında kasvet
Bir yanımda hasret
Bir kadınla dans et
Gece boyu o kadından bahset
Sevgi, saygı, emek her biri gayret ister
Eski aşkı ara çaresizken
Eski şarkıları çaldı hisler
Eşkiya gibi bir kalbe gizlen