Onur Elmas – Büyük Ada’m

Ey endişe nefret dolu gözlerim
Yinede saklarlar öfkemi
Kaç acı var hacı beynimde
İnanki kendimi fena pisledim
Her yolun sonunda terslikler
Her yolun sonunda üzülen ben
Akşamın seyrine dalıp giderken
Yanan kaçıncı s*garam bu cidden
Dur anlatacak çok şey var daha
Kapalı kapılar ardına
Saklandım kaçtım yıllarca
Sebebini sormaz onlar
Çürümeye yüz tutmuş ciğerimden
Dolayı çarpan bu kalbim susmaz
Bilirim sonumu getiricek yine de
İçmekten asla geri durmam
Hangisi yanlışa sürükler beni
Bilmeden koştum peşlerinden
Hangisi hatamı kollar şimdi
Bilmeden sevdiğim en derinden

Artık yaktım limanımı dönmem
Küsüm özrünü görmem
Artık masum değilim kanmam
Yalanlarınıza kanmam

Ben artık küsüm beni yolda bırakanlara
Sözünden dönen sahte dostlara
Oyalamasınlar beni daha fazla kalamam
Ben artık küsüm büyük adamlara

İnan ki kalmadı takatim
Boşverdim tüm yollar sizin
Örseledim ben duygularımı
Sırf zarar veremeyesiniz diye siz
S*rtüklerin ağzına sakız oldum
Çabaladım da anca ziyan oldum
Hatalarımın telafisi yoktu
Kendimi hep boştan yere yordum
Şehir sessiz tıpkı benim gibi
Yanmamış sokak lambaları henüz
Yürüdüğüm dar kaldırımlar hapis
Koşsamda fayda etmez ki hiç
Ömrüm geçti güz mevsimiyle
Dallarım kurudu çiçekler açmaz
Yalnızlığına boğdular neşemi
Sevdiğim kadınlar alçaktılar
Kaybedecek bir şeyin kalmayınca
Umudunda terk eder ufaktan
O anda aklına gelir bir anda
Koynumda beslediğim yılanlar