Kurtuluş Kuş – El İnsaf

Kimse unutmasın hıçkıra hıçkıra ağladığı günleri
Bizi bu hallere düşünenlerin görmesin bahar bahçleri
Uçurumun kenarındayız insaf edip tutarlar mı ellerimizi

Yazdım yoruldum seni her yere
Yaşıyorum ama gel gör haybeye
Küskünüm herşeye gelme üstüme
Nefesim yok artık son sahneye

Yazıyorum ama benim içim acıyor
Ağlamasam da hep gözüme kaçıyor
Derdi var onda acı bakıyor
Yaşlar kan gibi yüreğime akıyor

Gidiyorsun her şeye çizgi çekip
Kendinden bile vazgeçiyorsun
Kabul et gururu kenara bırak
Sende biraz beni seviyorsun

Bize dünyalar bile dar
Yanımda ol benim hayalim var
Zarardayım her sancım kăr
Benim de küçük bi kalbim var

Yine boş ver şarkımı unut
Rüya değil bu bi gerçek umut
Göğsünde bir başkasını uyut
Göz yaşını ellerinle kurut

Hıçkıra hıçkıra ağladım
Ben derdimi anlattım
Beni bıraktığın o uçurumun yamacındayım
Gelip halimi hatırımı sormadın
El insaf
Saya saya günleri unuttum dünleri
Kağıt gibi yaktım bizli günleri
Kaderimdir dedim çektim derdi
El insaf

Uçurumun ucunda yazdım bunu
Benim uğruna öldüğüm aşkın bu mu?
Çok sevdim çok çektim yeter
Yarınım bu günümdende beter

Düşüyorsam kaldırma
Beni boş ver halime aldırma
Gideceksen yine umut verme hiç
Biteceksek gerçek sandırma