Anıl Kaplanoğlu – Yelken

Ne günler geçti hepsi birer yıl gibi
Duymadım hiç söylenenleri
Oyunlar oynandı bazen atıldım
Görmezden geldim dönenleri

İçime attıklarım büyüdü çocuk gibi
Daya büyüsün diye tuttum nefesimi
Gamsız göründüm ama yorgun bi’ adamım
En yakından bile görülmedi

Artık bıraktım düşünmeyi

Açtım yelkeni ters rüzgara
Fark etmez artık zor olsa da
Bi’ güneş var benden saklanan
Biliyorum

Yaktım gemileri soranlara
Hevesim var hala dünyaya
Yaşanacak günlere doğru
Gidiyorum

Ne yollar bitirdim hepsi bir adım gibi
Sevmedim akıl verenleri
Kendime döndüm hevesimle büyüdüm
Böyle yalnızlığım bile renkli