İlker Aydemir – Evde Duramıyorum

Ne sular aktı köprünün altından
Yine de bir ümit seni bekledim

Şimdi seslenirse
Şu dağların yankıları
Bana geceleri ninni olur
Uyuyamam demem gayrı

Evde duramıyorum efkardan
Kırlara kaçıyorum
Telefona bakamıyorum korkumdan
Ama engel olamıyorum

Dönüp dolanıp
En başa geliyorum
Tekrar sana sarıyorum

Anlamsız anıları söktüm bağrımdan
Her yer müsait olsun istedim lakin

Dilesem de gönlüme sineni
İnsanoğlu mümküne tabi
Başa çıkmak elde değilse
Yola düşmek zamanı geldi