Rota – Silüet

Anılarım silüet
yarısı siyah, yarısı beyaz
yarını silah, yapısı mecaz
güçlük çekerim hatırlamaya
sanırım getirdim sonunda kafama da zeval
yaşatmadıkları çocukluğum değildi sorun
asıl takıntı edindiğim konularım
oyun içinde ezilen milyon tane insan için ne yapabilirim
nasıl bitirebilirim bu show’u
gözlerine baktığımda canım acıyor
bi’ pinokyoyu sorumlu tutamıyorum yanıyor
kendisi tahta olduğu için değil
saçıyor elindeki dolarları
o sıra açlar anıyor
yok mu sesimi duyurabilecek kimse
diye diye bağırıyolar duyabilirsen
bu yüzden bitmez sinirler
ama bi’ silüet’e dönüştüm şiirken

Yarı siyah, yarı beyazım
yok başka bir yanım
bi’ silüet’e dönüştüm
ne dün umrumda, ne de yarın
hayalleri yarım
bi’ silüet’e dönüştüm

Bakışlarım silüet
içine donuk, dışına soğuk
ne sağını görebilir, ne solu
ve çoğu zaman gözünün önü koyu
içine bakanların karışıyor ödü b*ku
mesullerini tanıyorum cesedimin
kimse için dilemiyorum bu deneyimi hiç
on beşimde ayrıldım evden, almadan ceketi
o günden beri üşüyorum, babama demedim
dikkatli takip eden bilir, karmakarışık
çöplük gibi geçmişim, içerde yok ışık
travma bile benle barışık
bi tek ben affedemiyorum kendimi alışıp
kafa yapım silüet
yarısı yaşar, gerisi ölü
açısı kaçar, zemini kötü
bulamadı bi’ türlü doğru yönü
diyemedi bi’ türlü doğru sözü