Şanışer ft. İsmail Tunçbilek – Kendimi Vurdum

İçimde bi’ kurşun sesi, kulaklarımda
Hedefi kim, sebebi kim bilmiyorum
Biri vuruldu, bi’ kurşun sesi
Ne bi’ polis ne bi’ ambulans ne bi’ gerekçe
Ne bi’ şeref madalyası ne bi’ kelepçe

Bi’ kurşun sesi
Boşanmış bi’ yıldırım kadar hızlı ama bi’ kantar kadar hassas
Ordular kadar dakik ama bozuk saatler kadar aksak
O korkunç gök gürültüleri kadar yüksek
Ve bütün hırslı politikacılar kadar alçak

Bi’ kurşun sesi
Annem kadar güleç ama bi’ cellat kadar gaddar
Bi’ aydın kadar küskün ama bi’ ergen kadar hayran
Maaşını alamamış gibi geçtiğimiz aydan
Kapıma dikilip sloganlar atan, grev yapan bi’ kurşun sesi

Ne yalnız sabahlarımı
Ne yanlış kararlarımı
Kimseye diyemedim
Yapamadım

Hatamı ne yüzüne vurabildim
Ne yüzüne yorabildim
Ne şakaya vurabildim
En sonunda kendimi vurdum
Kendimi vurdum

Ne güçlü durabildim
Ne suçlu bulabildim
Ne şanslı olabildim
Hep sonunda kendimi vurdum
Kendimi vurdum

Bi’ kurşun sesi
Kimsesizler gibi suçsuz, hırsızlar kadar pervasız
İstanbul kadar ıslak ama ankara kadar deryasız
Uzak bi’ gezegen kadar imkânsız
İçimi deliyo’ geçiyo’ kurşun sesi
Fay hatları kadar bilindik ama depremler kadar ani
Resimler kadar ölümsüz ama ressamlar kadar fâni
Bi’ katil kadar cani
Yiten canlar için İstanbul Sözleşmesi kadar hayati

Bi’ kurşun sesi
Kar taneleri gibi farklı ama ikizler kadar akran
Azrail kadar kesin ama bürokrasiler kadar hantal
Milyonerler kadar zeki
Ve gökkuşağından nefret eden yobazlar kadar aptal

Bi’ kurşun sesi
Kulaklarımda sebebim, hedefim
Yaptığım aptal hatalardan patlamış bi’ kurşun sesi
Çektirdiklerini anlamış
Ve bi’ daha hiçbi’ sevdiğini yitip kör uçurumlara atmamış bi’ kurşun sesi