Reynmen – Cehennem

Ettim saatleri yıllar
Geçti sabaha dek asırlar
Tüm gece kulağımda yarım vaatleri çınlar
Kabul benim kabahat benim ısrar
Gezdim kıtalar hala bu caddeler ıslak
Düne dönük kalpler ısınmaz gel
Hala dilimde bi duasın
Korkma o ah seni bulmaz gel
Hayat hep bi davet hazırlar
Şeytan hep bi bahane fısıldar
Bürümedi beni bil bu sahne bu ışıklar
Kırpmadım gözümü indi maskeler hızla
Tanıdıkça nasıl kaybeder insan
Etme bizi haybeden israf gel
Acı yakın sen bi o kadar uzaksın
Nasıl olunur ki bu arbedede ıslah gel

Sahip herşeye dediler
Seni benim sandılar
Diyemedim hiç, dedirtmedi sanrın
Ama devrilmem inandım ben
Tüm yaralar iyileşir bir anlığına
Sendin hep zehri de ilacı da
Derdi de dermanı da

Bırakıp da her şeyi oysa giderim bende dönmem geri
Bunu istediğimden değil, yakama asılıyo benim
Yaşadığım cehennemin bir günü gelir, bin yıl ama-a
Bi’ tek sana köleyim

Seni gördüğümden beri göğsümde bi ağrı var
Üstüme geliyo bu dört duvar
Geceleri beynimdeki ordular
Sen diye geçip karşıma durdu da
Fethedip beni vurdular
Da pes etmedim yakıcaksa
Da beni diri diri değil
(Senin gibi)