Güllü & Ali Kınık – Olmadı

Söz verdim kendime unutmak için
Bambaşka bir hayat kurdum, olmadı
O sessiz vedanın, o garip göçün
Sebebini hayra yordum, olmadı

Dedim, olsun, bu da dünya halları
Tanrı ayrılıkla sınar kulları
Ellerinle diktiğin o gülleri
Kendi ellerimle kırdım, olmadı

Niye ömrüm geri dönmez eskiye
Niye bu delilik, bu boşluk niye
Meydan uslandırır yiğidi diye
Beladan belaya girdim, olmadı

Sanki ensemde bir zehirli bıçak
Bir maziden böyle kaçılır ancak
Ne varsa hediyen, tespih, oyuncak
Çöpe attım, yaktım, kırdım, olmadı

Bir boşlukta günümü gün eyledim
Seni bir maziye sürgün eyledim
Üç sene kendime yalan söyledim
İşi gamsızlığa vurdum, olmadı

Gördüm, insan ölür susuz, ekmeksiz
Ama gördüm, insan yaşar yüreksiz
Dedim, her şey yalan, her şey gereksiz
Namluya bir kurşun sürdüm, olmadı, olmadı