Sehabe – Yüzüstü

Hayat toz pembe olsa kesin renk körü olurdum
Doktor bana bakıp eserinle gurur duy
Güzel cümleler bekleme büyülenip
Ben yalan söyleyecek kadar büyümedim

22’sine kadar iyi biriydim
Sonradan öldüm
Ama iyi biriydim
Fazla abartıyorlar nefes almayı falan
“Nasılsın?” dediler…
Dedim: “İyi bilirdim.”

Hepinizden daha içten gülerdim oysa
Benim suçum yok siyahtan saklanamıyorsam
Bir şey dicem ama
Mutluluk muazzamdır bitinceye kadar!

Yarın geç olacak bugün gülmemiz gerekir!
Bugün gülmüyorsak, kesin dün kalp temizledik
Hayat basitti ellerimden tutmasaydı
Keşke mutlu etmeyi unutmasaydım…

[Nakarat]
Bir gün denize bıraktı babam yüzmeyi öğrendim
Beni yüzüstü bıraktı biri üzmeyi öğrendim
Mutluluğu değil hep hüznü hak ettik
Keder tek dal sigaraysa ben hep pakettim
(Beni unutmak akıl işi değildi)
(Bu yüzden hep delileri sevdim)

Artık bana dokunan her yeri yaktım
Kabul etmem gerekir berbattım
Kötü biri olduk biz de özleyip
Artık beddualarındaki gizli özneyim…

Dürüsttüm doğruydum, hoşa gittim
Emekleri umutları boşa gitti
Sevgi denen illet yüzümü güldürmedi
Ben de kimsenin yüzünü güldürmedim

Ben bir dala tutundum, o dal kırıldı
Ağaç bana niye küstün anlamadım?
Ben bir ağaç yüzünden gidip tüm ormanı yaktım
Bu şair bu şiirinden utanmakta haklı…

“Dertlisin kederi bırak.” diyorlar
Bıraksalar gülücem, bırakmıyorlar
Kurşun değilim öyle bakma
Kurusıkıdır kalbim atmıyor bak…

[Nakarat]

Ölüm gibi gittin ama abartmayalım
Uzun zaman oldu gökyüzüne bakmayalı
Bazen yıldızlar bile unutur yolunu
Sakın boşluğa düşme uçurumun olurum…

Öyle lanetliyim ki hatırıma ne dicen?
Hangi omuzda uyursan uyu aklına gelicem!
Ama diyemem “Ellerimi bul.”
Birçok kötülüğüm dokundu en büyüğü bu…

Bunu hak etmedin ama hak edenler mutlu!
Neden kötü biriyim ben bile unuttum
Ve artık cam gibi değil kan gibiyim; parçalansam kırılmıyorum

Keşke diyebilseydim: “Gel terk edelim!”
Hala biliyorken saçının her telini…
Beni unut…
Yapamam bu dansı
Seni üzen şairler utansın!