Sokrat St – Bir Masal Kahramanı

Bu ara çok huzursuzum
Nezaketen insanların üstüne kusmak istiyorum
“Neyin var?” deme sadece yüzüne susmak istiyorum
Gözüme bak, saçlarıma
Peşin sıra otur omurgalarıma
Yemyeşil bahçemde yangınlar gördüm
Gözlerinle konuşup da dokun damarıma
Uzaklaşmak için içmek
Bakarken göz çukurlarına düşmek
Kıskanılacak bir pahada gülüşmek
Uzaktan uzağa sevişmek
Bir masal kahramanı olduğunu tahmin etmeliydim
Ya da kalbinin üzerinde kırılabilir levhası taşımalıydın
Göğüsümün kapılarını açık bıraktım
Yanık kokusu düştü burnuma
Bir ihtiyaçtan öteydi sanki giderken sıkıca sarılmak boynuna
Sen varken boğazımdan geçmiyordu başka kadınlara ait duygular
Seni hatırlamak istemezken kendimi unutmuşum uğruna

Elim kolum bağlı kafam dağılır
Saman alevi nefretim ama zaman alır
Benim saçım başım ağrır
İçine ederim ben bu koca boş dünyanın

Hiçbir şeyin oluru bana göre değil
Aşk ve savaşın devrim dönemiyim
Gerekirse güzel gün göremeyim
Ama kendi dünyamı kendim yöneteyim
Her şeyi unutup bir sana yöneleyim
Kafamda sorular: “Ben köle miyim?”
Derken büyüdüm saçım döküldü
Zaman oldu bir tek bedel ödediğim
Yine kime güveneyim? Yere çömeleyim
Ama yoruldum kaç kere gene denediğim için
İçimde saklı bir dünya var artık
Konuşarak onlarca sen edemediğim
Ruhumda yağmurun sele gebeliği
Bu bana hayatın bir hergeleliği
Gel gelelim hiç de dengede değilim
Sende bu kaçıncı sendelediğim