Zen-G & Bayhan – İstanbul

Gözlerimi burda açtım Hülya’ya
18 Kasım 94 merhaba
Adımı kulağıma fısıldadı Samatya
Burnum sümük dolu gözlerimde çapak ya
Çok koştum sırtımda çantayla
İlk aşkım Kocamustafapaşa’da
Acıya alıştım her ayrılıkta
Tek şansım bu kaosta yaşlanmak
Görüyorum o anları flashback gibi
Koşuyorum çocukluğumun salıncağına
Trenlere atlayarak gidiyorduk Yedikule’den taa Yeşilköy kumsalına
Yürek yerinden çıkacakmış gibi olur cepten çıkarsa sustalılar
Az mı yakamozlarına kandık roma parkından sonsuzluğa
İstanbul

Bırak beni İstanbul’da
Ben kalayım
Unutmadım aklımdalar hatıralar

Bırak beni İstanbul’da
Ben yanayım
Sokaklarda yazar adım İstanbul’da

Göz altları mosmor eşofmanım fosforlu
Hayata yenik başlarım her gün
Kasımpaşa gibi
Yokuşları dimdik karakteristiktir
Karakterinden eksikse hadi s*ktir
Geceleri Taksim içi dolu pislik
Dolmuş taksi bekleme bas git
Her gün riskli sisli ve mistik (ya)
Sırrımız İstanbul’a gizli
Bitmiyor tersoluk ghettolar her solukta
Ciğerlerine çekiyor egzoz
Hayalim bi rols roys ama hayat Beykoz gibi omuzlarıma yüklüyor hep toz
Dolapdere big gang kuş tepe bang bang
Zeytinburnu Sulukule deli dolu gang gang
Bir gün ben de gideceğim elbet
Sevdiklerim emanet sana tek tek
İstanbul..

Ah İstanbul vah İstanbul
Yaktın yıktın İstanbul
(Çok yıprattın İstanbul)