Adamlar – Doldum

İç içeyiz ama bir arada gibi değil
Varlığımız kiralanır yalanlara bizim
Yolu bulan kendini sahibi sanınca
Başımıza gelen taşlar bir ömürlük dizi

Sızlayan nehirler, başım bir de dişim
Yoruldum paşam bil ki ondan gidişim
Helal olsun hepimize, kızdığımdan demiyorum
Üzüldüğüm tek şey biri iki edişim

Ayrılığı duyduğum sabahlar ve gecelerde
Duvara dönüp yüzümü çatlağın izine doğru
Ömrüm anılar akışı zikzak çölde başa taş okulu
Parçalanmış vaatleri tepetaklak saatlerin

Doldum da kadehi doldurdum
Önümdeki gülü soldurdum

Sızlarım sızıma nağmeler
Dostlarım var kışıma renk veren
Koştum durdum izler peşinde
alemlerden alem içinde
Hallerim hareketin içinde
Kalabalıkta sallanır oltalar
Aklımda bir tahterevalli var
Yangınla yağmur peşi peşine

Boyuna akşam enine geceler
Bir yakamoza bak bir aklının içine
Kovala balığı bu acele niye
Bir an var hep orada ama kapıdan geçemem
Çile kuşu sırtına binmiş uçuyoz
Aşk ateşiyle orman yangını el ele
Yeryüzüne nasır olduk gökyüzünden medet umuyoz
Artık kazma kuyu hakkını ver elindekiyle

Boşluğunsa sürümü nesillerce kaynadı
Gördüler mi gördün mü sorardım bir bilene de
Sıkıldım cevabından şehirlerin deliliği
Su kaynatır beyinleri tahterevalli için boyuna
Saatler yarışın alarmı, maratonun sonu bataklık
Zengini sinsi, mazlumu hırslı, yakınımız oldu karanlık
Bahar olaydı, çatıda yataydık