Ahmet Hatipoğlu, Taladro, Aleyna Kılınç – Cenaze

Yeniden sevemem
Başka diyarlardan aşka göz göre göre gelemem
Gelsem bile artık zorluklara göğsümü geremem
Bir başka eli tutsam sen gibi hissedemem
Eller ne derse desinler

Yine kördüğüm hislerim
Gömülür bi’ cenazeye
Geceler boyu izlerim gözlerini
İnan öyle çok özlemim

Bu özlem ayrıca fenalaştı
Yok sayabilir mi veda aşkı
Yaşıyorum hala içimde bu telaşla
Göremiyor galiba çok savaştım
Yok sayabilir mi veda aşkı
Bu gurbet ayağıma çok dolaştı
Özledim özlemimin içi har gibi
Bilemiyor ama ona çok yanaştım
Beli ince veda gibi gözleri derya
Sızarım yüreğine beni gecelere sor yar
Sana doğru bi’ ateş bu soğumayan
Bana doğru bi’ güneş bu doğmayan
Sonsuz yüzün olacaksa denizin beni boğsun
Onsuz bir aşkın içindeyim üşüyorum olsun
Hatıra kaplıyor ruhumu
Bekliyor heceler gün doğumunu
Ekiyorken kalbime kül tohumunu
Bilmiyor içimde konumunu
Basit gibi ama zor aslında
Kalk halimiz olmasa da
Gençliğim elinde solmasa da
Elbet solacak bugün olmasa da
Seni yazıyorum duyabileceğin notalarda
Çekiyorum ölebileceğin komalardan
Zor olansa yaşayamamak yaşanacak odalarda
Konuşma tıkanıyor genizim
Hırçınım, sanki Karadeniz’im
Geceler boyu izlerim gözlerini
İnan öyle çok özlemim

Unutup yasımı gidemem
Direnip rüzgarlara acımı
Sonu yok utanır söyleyemem
Bu ne zor bi’ hikayenin adamı