Ayben – Kimsin

Bir kayıp insanı değiştirir
Ola ki bir ölüm yazılmasın, evladın mezarı kazılmasın
Dünyanın düzeni bozulur
Avlu’ya kaç ölüm sığar, hep iz olur
Kaç ömür sığar ve “biz” olur
Bir kayıp insanı nasıl değiştirir
Hafif acılar konuşurken, derin acılar dilsizdir
Kaderin oyunu hilesiz, yürüyor kimisi dengesiz
Aynı ben gibi kimsesiz , deli gibi yazıyorum dizgesiz
Şu dünyaya bak, korkularıyla beraber yanlış
Yargılarıyla beraber dilsiz, sancılarıyla beraber, yalnız
Şu dünyaya bak, sanki ayın gölgesinde sakin
Oyuncak elinden alınmış
Lakin, bak bu savaş yeni başlıyor hain

Sevdiğini korumaya çalışırken kim, sen kimsin
Sevdiğini kaybettiğinde kimsin, Sen kimsin
Güçlü olmaya çalışırken kimsin, Sen kimsin
Bir umudun varken sen kimsin, Sen kimsin

Bir an ömrü nasıl değiştirir
Acı bize yargıç baba, kaçıncı kadın bu, kaç vaka
Oyun bitti, kalan taş makas
Kaçma kal, susma bağır,durma kalk
Kim bilir kimlerin elinde duruyor kuklalar
Kim ister bunlara katlanmak
Bir bıçak saplayıp göğsüne varken kurtulmak
Cinayete susan kimse, cinayete ortak
Kalem kırıldığında ağlayan herkes korkak
Vahşi doğa vahşi doğadır, Annelikse annelik
Evlat, tutmuyor sanki sağ elim, bilmiyor gönül matemi
Sakin kal diyor, sanki sağ gibi
Yalnız kaldım al şarkılar gibi, sessizlik çöker sanki dağ gibi

Sevdiğini korumaya çalışırken kim, sen kimsin
Sevdiğini kaybettiğinde kimsin, Sen kimsin
Güçlü olmaya çalışırken kimsin, Sen kimsin
Bir umudun varken sen kimsin, Sen kimsin

Zamanla kalbim dönüşüyor kalbura
Sessizliğim karışıyor yağmura
Yavaş yavaş yaklaşıyor son durak
Hiçbir şey eskisi gibi değil avluda
(Hiç kimse) eskisi gibi değil avluda