Cem Adrian ft. Halil Sezai – Buruk

Artık senin olmadığın bu ev
Benim cehennemimdir
Bıraktığın bir yarım hayat
Benim tesellimdir

Gözyaşlarım akmıyor artık
Gözyaşlarım senindir
Bak çocuklar hiç gülmüyor artık
Bunun suçu benimdir

Ah içimde…

Sen giderken eğilen yüzüm
Benim acizliğimdir
Bastığın her kaldırım taşı
Senin cinayetindir

Durdurmuyor, hiç durmuyor artık
Zaman felaketimdir
Her gün can alıp, her yeni gün veren
Umut benim zehrimdir

Ah içimde…

Kırık dökük bir can
Yitik bitik bir kalp
Yanık yenik bir aşk var içimde
Zifir siyah bir his
Feryat figan bir ses
Emanet bir nefes var içimde…

Ah içim hep…
Buruk…

Seni, sen giderken gelen yağmurlara emanet ettim
O çok sevdiğin kır çiçeklerine
Vazgeçirip sonbahardan seni taze ilkbaharlara emanet ettim
Seni çıkmaz sokaklardan uzun yollara
Karanlıktan aydınlığa emanet ettim

Derinlerden bulutlara, siyahlardan beyazlara emanet ettim
Tüm yazgıları silip ellerimle
Seni başka bir kadere emanet ettim
Seni kendimden sakınıp bir başka kalbe emanet ettim
Seni bir felaketten esirgeyip bir umuda emanet ettim