Contra – Pusu

Bırak olsun mevzular bahis
dumanımdan duvarlar is
bu ara var bi gidesim usulca bırakıp her kulağa bi giz
su olup katarım canıma can
küserim dağlara falan
güvenine çığ düşer bi sabaha karşı sapmadan zaman
kesilmez ardım arkam
odam gibi yine saçım başım dağınık
saat yedi uykum kaçık bütün ışıklar açık
ayna doldurdum evi yapar diye kalabalık
yumruklarım açar yüzümde kapanmayan yaralar
pansumanlar boş arzuhallar
ararken huzur bi tutam
duruldum sanmam ki her gece

Başım girer boyumdan büyük belalara
yerim pusular düşüp tenhalara
son gecenin yok sabahı derler
inan buna dalmadan uzaklara

Fark etmez kalsın arada buz
yaz kaydet bas yaralarına tuz
astarın ucuz yüzünden onu da satma yarına mahsus
havada pus
şuyu vuku bulunca şakaya vur
arama dur
hepimiz için bi çıkar yol budur
çığlık çığlığa yanadur
rahat vermez ne para ne pul
eriyince şuur “af buyur yetiş” dersin beklentinse yağmur
üstümde garip bakışlar
elimse görünür her açıdan
gebersem de rest derim çıkıp mezarımdan
öyleyse bu komik bas bayağı
cidden ölüysem şu an
dediğimi yaparmışım demek hala