Deniz Gürzumar – Işığım Söndüğünde

Hayat bir sınav, istersen dozunda bırak
Daha kötü yok boşa kasma da in bura en son durak
Yada dostunu bil, günden güne yalnız kalma
Göz göre göre yok yere yalana dolana bağışıklaşma
Damarını kesseler ardına bakma, tüm güçleri yarına sakla
Hak etmeyeni bağrına basma
Mücadeleni kur vede gör nasıl hepsi de ortada bağrışacaklar
Sen ses kısmadıkça bunlar topyekün hep seni boğmaya kalkışacaklar

Yüreğimin ortası düştü dara
Derinden açıldı yara
Güneşimin ortası tutuldu aya
Karardı içim benim baya

Derdime derman aramayı bıraktım ışığım söndüğünde
Kendime söz verdim yok umudu bağlama kördüğümle

Sert çocuk olduk
Yıktık döktük hep bir boşluk
Sebep yok dediler anlayamazlar biz onca zorluk peşinde koşarken içimiz doldu
Her bir dakika kış günü donduk
Açmak istediğimiz zamanlarda da tam tersine günden güne solduk
Bilemezler, ama içimizi silemezler
Bunlar yüreğimden gidemezler
Üstünü örtsem bile bitemezler
Önüme bakmakla yükümlendiren bu hayat herkesi
Getirsin karşıma ama bilsinler beni öyle kolay yenemezler