Dilek Türkan – Ah İstanbul

Ah İstanbul sendin rüzgar
Ben yelken yürek, yolculuk var
Ah İstanbul değil kader
Aşk bir yolcu belki yoldaşı keder

Boğazında sözleri gemilerle düğümlenen
Sesine karışır her akşam segah nameler
Göğsüne saplanmış bıçaklar gibi parlar
Toprağının üstünde aynalılar

Kavuşur iki sevgili karşı kıyıda
Ve rüzgar buruşturur masmavi tenini
Aşklar gibi geçip gidiyor zaman
Bir sen kaldın ölümden saklanan

Yar ey bu ölümsüzlük uykusundan uyanma…