Doğan Duru – Taraf

Geberiyor içim affet
Kendi durmuyor kalbim sabret
Rüyaysa bu beni ya mahvet
Ya da sal beni bi zahmet

Kış ortasında bir plajdayım
Belki de en son virajdayım
Dönersem şu hayattan sana
Güzel bir yere varır mıyım

Ben böyle değildim senle değiştim
Sanki komadaydım da iyileştim
Şimdi gittin mi yoksa kaldın mı
Araftayım

İçimden taşıyor delilik gibi
Kalbime saplanmış bir çivi gibi
Batıyor derine derine
Ölüyorum sevine sevine

Ne t’araftayım

Süslendik yine yalnızlığa
Uzandık uzakların uzağına
Elimi uzatsam yetişmez sana
Kuş olup uçtun mavi boşluğuna

Hayatımın son dublesi
Beni sarhoş edip kaçıp gittin
Ayılırsam senden bir gün
Kendime yeniden varır mıyım

Aslında bildiğim bir taraf bu
Sonunu hep gördüğüm, üzüldüğüm
(Sonunu hep bildiğim, hep öldüğüm)