Gazapizm – Memleketsiz

Bu sokağın penceresi yok, tenceresi boş
Öyle çatık kalmış kaşım hiç bir şeyim yok
Hiç bir yerim yok
Düşmüş yüzüm gözlerimin altlarına bakıp sonra gülümsemek zor
Hüzünlenmek yok
Bi sıcak çay koy
Ellerimi ovuştursam bu soğuklar sanki bizi bişeylere kavuşturcak koş
Avuntular yoz
Savruldukça boşlukta zaman durdu
Parkım, sokağım, memleketim bir de param yoktu
Bir sokak çocuğuna isyan oldu şarap
Birden sabah olsun diye bağırdılar onlar
Neden duyan yoktu?
Elbet geçer dayan oğlum
Ben bu yolu seçmedim ki bu yolun sonu karanlık
Eş zamanlı kirlendikçe gizlencek yer arandık
Bir yanım yalnızlık bir yanım bahardı
Yerim yurdum falan vardı
Işıklarım yanardı

Aslında hiç bişeyin faydası yok!
3 tarafı deniz 4 tarafı acı dolu bir ülkede memleket mi sorun?
Bitecekse bir gün hayat isteklerin olsun, olsun!

Bir gün kandıracak kirlenen zihinleri
O saçma sapan yazılmış memleket şiirleri
Ya kör oldu gözlerim ya soluyor renkleri tabloların
Abi neden kayboluyor bilincim
Bu hız bu telaş bu kaygı
Bu yirmi altı yaş erken değil mi yani?
Kalk bi gözlerime bak
Aç bi sözlerime bak ve yaşlı insanlara bak
Kaçmış olanları anla şartlı solunanlardan
Ne çiçeği aptal olma kalbi kırılanlara
Ne getireceği belli olmayan güzel yarınlara
Gereğinden fazla alkolü kullananlara bi armağan olacaksa
Başladık unutmaya
Zaten herkes sığdı biz sığmadık dünyaya
Bi gidip kollarını kesti anlamıştı güya beni
Bir hayatı paylamıştık vefa diyip
Hangi şehre düştük şimdi
Nasıldır iklim