İkilem – Geçemem Senden

Akşam oluyor bir efkar basıyor
Durup dururken
Kurumuş yapraklar başıboş sokaklar
Bana eşlik ederken

Ah şu gönlümün bahçesinde
Yazı beklerken
Gökyüzünden bir damla düşer
Sebebi yokken

Ah görebilsen bir bilebilsen
Ne haldeyim anlayabilsen
Tutuşup yansa bütün şehir
Kül olurum geçemem senden

Yıllar geçiyor belki de özledim seni
Durup dururken
Üzgünüm bir tanem nasıl görmedim
Yanımdan geçip giderken