İmpala ft. Çağrı Sinci – Öksürünce Rüzgar

Yer yerinden oynar öksürünce rüzgar
Öyle bir derin deniz ki burası değmez aptal ayaklar
Tecrübeni sağ cebinde sakla, biraz kavga, biraz kan ve
Özgürlüğe susamış kocaman bi’ dünya
Pedalları çevirdikçe ilerlersin
Her şey ayakların kesilince başlar
Çatılınca kaşlar, planların tutmaz hesaplarsa uymaz
Hayallerin cebindeki beş kuruşla gerçek olmaz
İnanmışsın bir kere kanatların yokken gökyüzünde uçmaya
Gözlerin de yokken manzaralar bakmaya
Kimse söylemedi mi sana bu kargaşada harcanırsın
Umudun başladıysa eğer sol cebinden taşmaya
Bilirim herkes ölür elbet, bazıları erken
Hem de tam yoluna koydum bütün işlerimi derken
Parmaklarım yoksa hiçbir parmaklığı görmem
Bu dünya mağarasında n’olur parlaklığı görsem

İsteyerek doğmadın yaşamakla sorumlusun, gezegenin hali de ne beter
Raylarına bağladın bu bileklerini, bırak geçsin özgürlüğün yolundaki bi’ tren
Durdurun bu zamanı, durdurun da geciksin her felaket, her cinayetle bi’ sitem
Abi n’apıcaz bu işi? Bırak bari, sal dümeni biz de başlayalım yeniden

Ya kollarında güç yok ya ağır geldi gerçek
Yamuk yumuk çerçevende resim var mı sence?
Gün doğarken pencerende donabilir bi’ serçe?
Uyansaydın baya farklı olabilirdi her şey
Yola gelirmiş herkes, gelemedim bir türlü ben
Bir türkü var dilimde ölümden neşeyle bahseden
Kaç senem, kaç günüm, kaç dakika kaldı bilmem
Ne fark eder ki sanki kıyamete raks eden de bizdik
Bilen bilir bunu
Çekmecemde saklıdır garip bi’ veda mektubu
Kim susarsa haklıdır ve kısık sesle çığlık atmak
Ziyadesiyle zarif bi’ vazgeçiş şeklidir
Diz ağrısıyla koştururken merakla
Sol kozunda bi zarfla, rengi solmuş ki hatta, kaybedilmiş bilhassa
Çerçeven yamuk, çerçeven yamuk
İnatla atladığın detaylardasın