İzel – Bizim Ağaç

Açtık kapıları sonuna kadar
Sığındık birbirimize
Ne yollar ne yıllar devirdik
Acı tatlı en güzelinden

Söyleyeceklerim düğüm düğüm
Oldu boğazımda neden küstün
Şimdi kör bir kuyunun içinde
Merdivensiz kaldım öylece

Ufak çaplı yaralarımız oldu
Göz yumduk biz hepsine
Zaman mekan seçmedik
Uydurduk her şeyi kendimize

Lütfedip bir iki kelime söyle
Kurulu düzenimize isyan niye
Düşe kalka nasıl da büyüdük
Hiç de az değil
Bence fazla sevdik

Sımsıcak sarılmak varken
Bir koltukta yan yana
Çekildin köşene sakındın sen
Hak mı gördün bunu bana

Yazıp durdum bizi her yere
Kazıdım bir ağacın gölgesine
Ne iklimler geçti başımızda
Bizim ağaç hala yerinde