İzel Susam – Karantina

Endişe ensemde, sakın bana seslenme
Hayaller hesap soruyor
“Nolucam ben?” diye
Bu ne dünün aynısı, olmuş insan birbirinin kaygısı
Faydası yok, coğrafyam kaderimin aynası
Güzel bir şey söyleyin ya!

Herkese sordum, deliliğe vurdum
Çok lazımdı bu zamana doğdum ben

Kaç felaket oldu gençliğim?
Gördüğün, geçirdiğin
Doydu mu doymak bilmeyen o hassas hiçliğin
Evde kalan, serde kalmaz burda
Dökülür dillerden zehir, okursun her gün
Her gün karantina bu dünyada
Bu zamanda
Güzel bir şey söyleyin ya!

(Neden ben)
(Nasıl kavuşucaz senle ben)