Kayra – Dişçi Koltuğu

Kederli sofralardan arta kaldı voltalar
Kilimler öfkelerle silkelendi camlarından
Bunaldı bak sürekli sallanan bacaklarından
Olanlar oldu bilmediğim ağıtlar yaktılar
Ceplerimde fişler eski memurlar misali
Ayakkabımda pençeler bu sabrın temsili
Uğradığımız hangi sahaların azizliği
Babamla aynı bahtımız demek bu bir nevi
Şu hale bak kepazelik bizimle şelale
Hiç yaşanmamış bir yüzyıl ızdırabı peşimde
Yerimi bilmiycek ki bundan böyle hiçbir kimse
Böyle söylemiştim noter merdivenlerinde
Kaçta kaçtı uyku nasıl bir ağrı bu
Zannedersem tüm vücudum ağrılardan uyuştu
Olan biten ne varsa fazla mana yoksunu
Zifiri bir karanlık ortasında vuku buldu

Asırlardır her gece bir başka memlekette
Belki rüya görmeyen çocuklar gözlerimde
Sihirli meşrubatların gizemli davetinde
Küfrediyorum hayli çatallanmış öfkelerle
Sen sayıkla pazar poşetlerinde beni hatırla
Şefkat ellerimde gurbet oldu anla
Bense taşlı köy yolunda külüstür motorla
Dişlerimde geçmeyen şu hain ağrılarla
Yoldayım asırlardır yoldayım
Yoldayım kireç tutmayan kafamla fazla dardayım
Ben mukadderatı kemik tozlarıyla kuşattım
Tam bu yüzden avuçlarda jiletler dolaştırırdım
Güneş parlasın birazcık halden anlasın
Tam on gündür üç saatlik uykularla varsın
En sonunda vardın işte dişçi koltuğundasın
Sakallarda beyazlar kendinden cayarsın