Kolera – Dön Dünya

Demez hiç ne dedim. Dan dun dan.
Kaldıramaz kafasını yastıktan, kalkamaz laflarının altından
Çözemez ne dedin saflıktan
Doğru düşünemez anam avanaklıktan
Ne değerin kalır senin adam astıktan
Sonra neler gelir başa yaramazlıktan
Aman sakın sorma sen ne yap ne et sorma.
Gel gelelim buna ben kefilim
Kolo karantinan onlar senin dizanterin
Deli drum’larımın uçuk synthy’lerimin sonu yok
Rapim sebil saldır hepinize yeterim
Nerden gelirim nereye doğru giderim
Bırakın bizim kızın gözü pek o kattı karaya bir renk karışıp
Atoma fotona sade döneyim
Bu protonu nötronla kavuştur atoma dönelim

Dön dünya dönmesen
Bana ne olur ölsem ölmesem
Ben bu kadar can acısı görmüşken
Çekinir mi ki ölü yine ölmekten
Dön dünya…

Yanlamış gemi gibi çözmüş de hayatın sırrını
Banladı beni saflık Kolo artık yarı uyanık
Isıtırız dünyayı geçmiş cesetler anca araca yakıt olur akıt depona yakıt depona
Çatık kaşına karşı çatık kaşım aşına
Katık o atık o titanik gibi gözüm önünde batık
O tıpatıp tutmaya çalışan atıp atıp habire bire on katıp rahat uyuyor mu zıbarıp?
Sön yan titreyince döşek sallanınca dünyan
İşin rengi değişir kursağına batar hülyan
Şişince içi o biçim işten soğuyan bulsa olur bulup bunayan.
Nalına mıhına gider o yana bu yana bakar
Ama önüne değil sağına soluna enine boyuna
Düşünmek yok var kanmak kolay olana da midem dayanamaz olana bulana bulana