Kolera – Oysa

Güdülerini yitirip yolunu kaybeden bir güdümlü füze
Düşer gelişigüzel yerlere
Benden uzak köylere, içinde bulunmadığım evlere
Ekmeğimi suyumu çıkarmadığım değirmenlere

Saçılır kıvılcımlar caddeye
Kaç yaşındaysam o kadar yılda geldim ben bu raddeye
Bir sürpriz gibiydi ulaşmak her bir raddeme
Kendimi sevmek hem de nefret etmek düştü haddime

Çok ben çok
Çok değiştim mutasyondayım yine
Aynı yerde sayıklayanların gözünde
Kafeslenmişler süzünce
Çok bir iş değil ki bilinemezdeyim yine
Onca düşünüşüm önümde içime düşen kurt ölümde

Ya suyun ya buluttan inen hortumun girdabındayım
Bu hayatı beğenmediğim açık. Sevemedim ne yapsam
Ne kadar kötü olabilir ki oysa içinde varsan?
Sen hariç geri kalan, her şey noksan

Aradığın kişi ben değilim oysa
Neden ben demeden edemiyorum
Benimle vakit harcaman neden oysa
Ben kendime bile yetemiyorum

Bulduğun kişi ben olmamalıyım oysa
Olan her şeye şaşırıp kalıyorum
Kendime bile inanamıyorum oysa
Başaramıyorum seni kıramıyorum

Bir yaşam kapsülündeyim
“Kaç!” desen kaçacak yerim yok
Anladığım o ki yatacak başka yerim yok
Bir ölüm kalım savaşı

Her gün daha çok hislerin yok
Oldum olası bildiğin senden sana kalan yok

Ah, ahkam kesmelere doyamadılar
Hırslarından başkasına sahip olamadılar
Dön dolaş yine göz insanda taramalılar
Bulmak için seni üzerimi aramalılar

Ayrılsak da beraberiz biz, anlamalılar
Hedef olmayınca sahibe döner soğuk namlular
Sana ulaşmak istiyorlarsa beni atlatmalılar
Kalbimde saklısın, seni bulmamalılar

Kardeşim be dön işe!
Ben ölmüşüm biraz, yok bir şey
Ta kendimim, ben oldurmadan
İstemeden olan şey
Epey, kafamı yordum küçük bey
Sorma: “Ney nedendir?”!
Elde var koz bir tek ve ondan gayri yok bir şey