Manuş Baba – İki Gözümün Çiçeği

Bir de bakmışsın ki ben gelmişim
Böyle dilim susar da elim dokunmaz olursa eğer
Bil ki varmışım yani
Yüreğim sakınır, gözüm seyirir
Olur da susmuşsam yani
Giyindiğin çiçeklerin ardı da temizse
Ve en karasındaysa gün
Bil ki kavuşmuşum yani
O mağrur gözlerinden öperim
Sarılırım, iki gözümün çiçeği
Gözünü seveyim iyi bak kendine
Hasretle selam ederim

Arada bin yol bin hasret
Gözlerim gözlerine hasret
Tenin tenime uzak şimdi
Bilemem ki nasılsın şimdi

Canım ciğerim bilirim zordur
Asma yüzünü gülünü soldur
Nasıl anlatsam derdim sana
Bir bilsen nasıl vurgunum sana

Yazmandan dökülen saçlarına
Gözlerindeki elaya
Kurban olayım gözyaşına
Atma beni kor ataşına

Akşamdan akşama zor geçer
Bilmem bu hasret nasıl biter
Ben beklerim yollarını
Pervane ömrüm seni bekler

Belki çok uzaklardasın
Belki bir o kadar da yakınlardasın asıl
Yüreğimdesin, derindesin yani
Güz vakti çiçeğe durmaya endişeli
İnce bir gül dalısın en derinde
Penceremdeki vapurun yazması kara
Senin hasretinse içimde ömürlük yara
Benim canım, ciğerim, iki gözümün çiçeği
Nasıl diyeyim sana
Bi’ o kadar, o kadar işte, o kadar