MEG – Papatya

Bir Cemre Düşer Benim Gözyaşımla Birleşir
Bir Selde Kaybolur O Verdiğin Vaatlerin
Ben Ömre Bedel Dedim Attım İçime Özlem’i
Sen Cellat Oldun Hayallerimi Hançerinle Kör Ettin
Bir anda Kaybolan O Hayallerimi Düşündüm
Ve Kalemim Eşlik Etti Düştügümde Derdine
Ben Bir Akşam Küstüm Aşka Senle Beraber
Kim Haklı Bilmiyorum, Sormadım Elaleme
Bildiğimle İlerledim,
Dedim Ki: Biraz Yavaş Çıktığım Bu Yolda Onla Tekrardan Buluşacağız
Gönülde Beslediğim Bir Sendin Papatyam
İzledigin denizdim ve Manzarandım Her zaman
Mesafeler Vardı Bende Hesap Edip Geldiğimde
Sokaklarda Sabahladım Ellerimde Bir Çiçekle
5 dakika Görmek İçin Tüm Ailemden Vazgeçerken
Sen Benden Vazgeçtin, O Mavi Gözlerinle

Yine yoksun
Benim olan her seyi çok görüyorlar bana
Dursun dünyam
Beni yok soran olmayacak beni hiçbir zaman

Papatya Devri Bitmez, Kapanmaz O Defter
Ya Her Ne Kadar Fırlatılsa O Notlarda Emek Var
Yanlış anlaşılmalar Yüzünden Oldu Ayrılık
Ve Tatlı Tebessümler Ettin Adımı Duyduğun Her An
Şimdi Söyle Suçlu Kim, Nefretim mi İnancın Mı?
Susma Söyle Suçlu Kim, 3. Şahıslar Mı?
Ben Sinirle Yumrukladım Duvarları İzle Canım
Kanım Hala Çok Taze, Bitmeyecek Umutlarım
Hala Düşlerimdesin Sen Hala Hayallerimde Bak
Bayadır Yorgunum Ben Psikolojim Darma Duman
Gülüşlerine Hasretim Bir Gelsen de Sarılsan
Bana Bi Parça Mutlulukla Birazda Sen Gerekli Yar
Bir İstegim Var Sizden Gülüşleriniz Çok Güzelken
Kırmak Üzmek Yakışmaz Siz Kendiniz Olun Yeter
Bir Dileğim Var Benim, Kış Ayında Düşse Cemre
O Deniz Yanar Sonra Mutlulukta Doğar Şehre