Mertcan Ünal – Güneş Ana

Soru sordum kendime
Cevap bulamadım
bıraktım umudu mavilerde
eski bir taş iskelede

Bir de sen kıyıda yalnız ben
Beklemenin sonu yok biliyorum

Vakit geldi doğur aydınlığı güneş ana
Sabır tükendi doğur aydınlığı güneş ana

Felaketler yersizdir, olaylar sessiz
Gölgelere sığınmış, bir köşede sıkışmış
Tükenmekte harcanmış sevgileri