Payam Türk & Yener Çevik – Menem Türk

Mənəm, mənəm Türk, önümə gələn hürk
Danışam min dilə, hər gün bir hilə
Bərkiyə qadağalarım, doğrana dilim il ilə
Mənəm burda sahibi-mülk, ətim Türkdür, qanım Türk

Yer üzündə kul mənəm, düşmənimə ğul mən
Nəsimi kamanından buraxdığı o tir mənəm, tir mən
Qırmızı gözlərim çalxalayıb salaram bura toz-toz, duman mən

Vermərəm aman mən, bi bax heybətə (hey-hey)
Tanınaram qeyrətə (hey-hey)
Bağlıyam isalətə, Babək kimi doğranam əyər cisarətə, düşəm əgər isarətə
Mübarizəm, tək başıma yığınıza qəniməm

Əlimlə verəm vətənə pay, təni mən öncədən bil ki çoxunu bəliyərəm
Boyanam qana türkümü məliyərəm
Ayıq ol ki, qurdlar rəqs eliyir, yer gəlir gəng eliyir
Əlim tüfəngimə kim gəlir cəngimə, Polad Həşimov cənginə

Kölgəmə hürkür
Özün qorxuya bürkür
Mənim elimdir türküm, şükür, şükür
Bükür-bükür yırtıcı ələmin
Vaxtıdır artır qədəmim
Ədəminə səbəb olacam, ey mənə deyən pan
Mənim Mehmetciklərim hər biri xan
Məni qan, məni qan
Vətənin hər yarasına, geci-tezi var
Alınacaqdır intiqam
Fağır durmamışıq qurulur plan
Ay qıvrılan ilan bil
Qartalın baxır inan
Qan qoxusu gəlir, güman ki, sığmır bura qorxular
Bizdə bunlar çoxdular

Can dələnər yurda, qan edənlər burda
Qüdrət artır nurda, hörmət vardır qurda

İki omuzumda da Selçuklu Kartalı
Oğuz Boyu’ndan gelir aramızdaki kan bağı
Yapayalnız yürüyüp de esir alırız dağı
Bu Kürşatla 40 atlısının da yepyeni çağı

Ayranla kımız ikisi de aynı gen
Gök girer kızıl çıkar aynı sen aynı ben
Orta Asya’dan dünyaya çekik göz kara ten
Karadan da yürür gemi dedem bizde dümen

Pusatını toprağa gömen elbet bilir yerini
Dedem Korkut tüm alemin zemini
Közde kaynatıyoruz içtiğimiz çayın demini
Cengiz Han’dan selam var dedi kırın kalemin belini

Şimdi buradan kalk evren koca bir park
Kader son durak otağ da sofra kurak
Muhtaç olduğum kudret damarlarımdaki asil kan ruh
Biz yeni tufanız adımız da Nuh

Quzeydə çaxan günəş güneydə parlar
Türküdü elim mənim ala boğazımı darlar
Yellənə durmadan ölüm minən tablar
Türkəm diyər-diyər qışqırar bu tarlar