Şanışer – Beni Kır

Ah, beni kimler vurdu da tek laf etmedim
Gök ayağımdan kaydı da idrak etmedim
Güzlerce sevmeye muhtaç oldum hiç inkar etmedim
Sevdim, sevdiklerim düşman oldu da isyan etmedim

(Şimdi)
Batarım talanıma
Bölünür bakarım kalanıma
Bu gece yakarım yalanıma
Bir şişe açarım şerefine dünya

Yaktım beni, kirlettin
Göz çukurlarım karardı dünya
Hep gönlümü kirlettim
Hep kusurlarım kazandı dünya

Beni kır
Yaşadığımı hissetmem için bu şart
Beni yak
Yak beni, söndür beni
Çocukluğuma döndür
Eksik kalan tahsilimle dalga geç
Alay et, beni güldür
“Kötü bir aşık iyi bir insan olamaz” de
Çekinmе, beni öldür
Diyorlar “güz geleyazmış”
Duydum еski sevgililerim gelin olmuş
Deniz sonsuz, gemi fani
Ben şehir şehir gezerken, İbrahim ve Helin ölmüş
Anladım sarhoş gibi olmuşum da içirmişim sayfamı
Doymuş içim o sofrada bitirmişim kavgamı
Dünyevi telaşelere batarken
Anlamını yitirmiş içimde iyi insan olma kavramı
Şimdi üzdüğüm insanların yüzünde
Gözlerinde gördüğüm o samimi hüzünde
Suratıma tüküren bir şeyler
Beynimde beynimden nefret eden bir kaç haklı düşünce
Ellerim yüzümde
Üşümesin diye yanaklarım göz yaşlarım düşünce
Çünkü biliyorum ki şu an yanımda saf tutanlar
Yanımda olmayacak ben düşünce

Beni kır
Bana anlat kötü sonları
Sırtımda bahtsız bir dönem izi
Anlat ki anlaşılsın öteki
Hatta ötekinin ötekisi
Ben küçüktüm gazeteler basılıydı
Çocuklar çiçek koklardı
Annem kız kardeşimin saçlarını iki yandan toplardı
Haliç kötü durumdaydı ama en çok siyasilerin ağzı lağım kokardı
Ve düzen güçsüzü coplardı yine
Ben şimdi kendime soruyorum
“Mutsuz olmamaya yakın bir son var mı?” diye
Bütün ölümler kendi zamanında zamansızmış
Bütün sevgilerim, bütün fikirlerim, bütün kararlarım yanlışmış
Her şeye sahip olabilecek olduğunda, bir şeyleri satın almak zevksizmiş
“Hiçbir şeyim yokmuş” diyemem ama, bütün sahip olduğum şeyler eksikmiş