Sehabe & Tuğba Ağar – Keşke

Mesafeler kısalmaz ama saçların uzar
Bencilliğe yakınız biz empatiye uzak
Eskiden sarılmaya da almıyorken izin
Şimdi birkaç fotoğraf bize hatırlatır bizi
Gerçi onları da silmişiz
Sel olup akmış yağmur olup dinmişiz
Kalp sökülmüş sanma ki dikilir
Bir tane yalnızlığa sığardık ikimiz
Gün olur uzaklaşır tanırsın onu
En çok tanıdığın en yabancın olur
İki ayrı gökyüzünde sarılma yoktur
En kötü cümledir “yanımda yoktun”
Ne sen Ferhat’tın ne ben Şirin ne de korkaktık
Dağ gibi adamdım da delip de yol yaptın
Gittin, son ya da ilktin
Uçurumumdun benim gökyüzünden ittin

Kendime değil sana inandım
Külken bile sana yandım
Yalnız kalmasaydım keşke

Sense sustun söyleseydin
Uçuruma dönmeseydin
Yaşarken ölmeseydin keşke

Sorarlarsa merak etme alışmamış gibi yapabilirim
Senle tanışmamış gibi
Denize sıfır yalnızlığın sahili farksız
Bundan böyle dudaklarına cahilim tatlım
Hani yarın bugün olacak demekti
Hani batan dikenler gül olacak demekti
Çağırma itfaiyeyi falan fayda etmez
Canım yanıyorsa kül olacak demektir
Son kez öpmeliydim öyle de yaptım
O gece sokak lambasına tek bi’ gölge bıraktık
O gece orda kaldı ikimiz de gittik
Gölge gölgeler oldu ayrı yöne gitti
Mesafeler kısalmaz ama saçların uzar
Bencilliğe yakınız biz empatiye uzak
Umut bazen, kaderin altında eğilir
Son kez sarılmışız farkında değiliz