Serüven – Geçmişin İzler Geleceğini

Kurtar beni gel sar yaralarımı
Çöz karla kaplı dağlarımı
Gönlümün dökülmüş sarı yaprakları
Yaşıyorken ben sonbaharı
Sen solma sakın
Çünkü bir sensin gözümden sakındığım
Gülüşünü göz kapaklarımda sakladığım
Yüreğimi dağladığım

Rüzgar dağıtır saçlarını
Hüznümün altından akarken nehir
Geçen her saniye işkence bana
Geçen her dakika sadece zehir
Çok sular aktı bu yollardan
Rotam hala uzak limanlara seyir
Giden hiç dönmez gözlerim kefil ama
Gecenin yarısı rüyalarıma gelir

Durdurun zamanı
Tutun akrebi, bağla ayaklarını yelkovanın
Ne yaparsan yap doğacak güneş
Hayatla eş zamansa çek akbabadır
Sen çek ya sabırını
Bir gün her şey değişir diye buna katlanılır
[?] kalır
Her şey aynıdır ayak parası
Bağır ama duymaz duysa da beyin buna aldırmaz
Tutmuş o insan ki lanetli biri gibiyim
Dereye dokunsam kurutabilirim
Çok uzun zamandır yoldayım
Koştum ve yoruldum artık oturabilirim
Artık hayaline dokunabilirim
Bununla kendimi avutabilirim

Kalsın bırak silme geçmişini geçmişin izler geleceğini
Hangi limana demir atsam bir gün bilirim hep gideceğimi
Yanlıştan döneceğimi bu yolda çok düşman göreceğimi
Bilirim ışıkların söneceğini bütün her şeyin bir gün biteceğini