Tahribad-ı İsyan – Leyla

Hüzün el veriyor ve gözlerim fazla hevesleniyor sana
Yavaş esme diyor, bu rüzgarı kesme serinletiyor beni
Beynimi zapt ediyor uzaklaşamıyorum hükmediyor acı
Gecemi mahvediyor rüyalarım bana küfrediyor sanki
Amaların arkasına saklan arada bir durup düşün bu nasıl hesap lan?
Seni bana beni sana bağlar uyumaya çalışılan bomboş yataklar
Girilen çıkmaz sokaklar, dar kaldırımlar ve gerçek yalanlar
Verilen onca söz, sil hadi gözlerini görmesin kıskananlar
Çok konuşamam ama susarım gülüşüne doyamam dudaklarına susadım
Hiç alışamadım kendime kızarım içip içip sensizlik kusarım
Yalan dolan giden kalan yok arayan soran filan
Aman boş ver giden gider kalsa da kaçacak her an
Mecnun da olsan Leyla sana yar olmaz
Yok olan hayaller tekrar var olmaz
Ne olacak olmasın hiçbir şey umurumda olmaz benim
Yansın sigaram dönsün başım hiç acım kalmaz

Yasak meyve gibi uzak Leyla’m bana of
Görenler diyor bana aman sonun eyvah
Kayan yıldızlara sordum zaman epey var dediler
Bu kaçıncı ah tanrıma vaveyla

Kızım biraz ağır ol ve yanımda var ol
Benim kölem olur musun demeliydim pardon
Üzerimde paltom içinde bir banknot
Bana ait olman için yeterli mi balkonlu bir ev
Arabası yatı katı gümüş bir panjur içinde yatak odasına giden her yol (oovv)
Bizim gibi fakirlere yara bakma bana katı katı seviyorum seni kaybol
Seni neden istemedi canım bunu gidip ona buna değil bana gel sor
Çünkü senden önce benim acımıştı canım para bulamadım ve yeter s* dedim en son
Ayaklarının üzerinde duramadan bir ilişki yaşamak sana göre değil kabul et sus
Kabul edemiyor bütün hepsini canım
Kazımıyor banklara ismini çakım
Ben hep aynıyım ve kendimden ayrıyım
Zihnimin aydınlattığı yerlerden bugünlerime aynayım
İşinize geliyorsa anlayın bir gün dünya bir gün aydayım
Ütopyanıza dönmek için bulduğunuz gemileri aydayın
Senin için kırmızı bir şarabım var al konuş
İçinde gerçeklik yatan şakalarla
Çek ve vur