Taladro & Layla Puliçe – Bir Çiçek Bırak

Ben seni gözlerinden öpmüşüm
Sen bunun özgürlüğünü anlamamışsın
Sen beni çığlıklarına gömmüşsün
Ben bunun mapusluğunu anlamamıştım
Seviyor sevmiyor bu papatya ne ardı sıra
falları sevmedim hiç avucumda anısı var
gül ekmişsin bahçeme, kuşlar öldü sıra sıra
kalbimde bir aşkın bulunmayan katili var
Sen beni ne yapsan severim sanmışsın
Ben bu kibrin rüzgarını anlamamıştım
Suratın ekşimiş ve defo dolmuş kalbin
Sen bir bahar meyvesinden tat almamışsın
Belli
Bir uçurum kıyısında gezmemişsin belli
Birini kaybetmeyi hissetmemişsin belli
Fırtınadan karaya varmak istiyorsun ama
Yüzündeki kara buluttan vazgeçmemişsin belli

Hangi şehirdeysem ora mezarlık oldu
Sana da zahmet oldu, ben kazabilirim
Gel de bir çiçek bırak toprak olmuş gönlüme
Hala koku alabilirim

Boğazım kuru bir yaz ve susamışım sana
Dönüşü zor tenimi bulamışım sana
Bir keşiş gibi geçerken uğramış değilim
Etimle kemiğimle sevdim gören bunamışım sanar
Belki kurtuntudan ötedir hislerimiz
Belki de aynı yoldan yaradır dizlerimiz
Ne malum belki de aynı çiçeğe dokunmuşuz
birbirine sarılmıştır parmak izlerimiz
Şimdi bahar tenini yıkadığın nehir
Seni bulur bir anda taşıdığın zehir
Sana kavuşmak su gibi saf ve zorunluluk
Yani seni sevmek kesinlik bir olasılık değil.
Sorun nefes almak yaşamak korkunç
Sırtım onca kahrı taşımaktan basamak olmuş
Gel de bir çiçek bırak şu gönlüme
Zaten kalbim sensiz atamaz olmuş