Eskitilmiş Yaz – Utangaç (Kuzey Işıkları)

Ben isterdim ki omzumda utanmadan
Yüzünü saklamadan
Nasıl göründüğünü düşünmeden
Sadece ağlayabil

Kirpiklerinden süzülse yaşlar
Dökemezmişsin yine de içini
Sonra,
Yaran kalır, sarar, alır, gider sesini.
Hiç!
Pes etmez ki…

Kuzeyde ışığa
Bakalım uçsuzca
Yelinde sarınca
Üşümez ellerim söz yanında
Utangaç

Eğer o gece
Birlikte uyuduğumuz son gece olacağını bilseydim
Hiç uyumaz seni izlerdim

Depderin gömülür gözlerin öyküme
Ah! İçimi tek göremesem bir kere
Çivi gibi acıtan o hisler önümde

Hasret, meraklanma demez ki!

Çok çok üzülüyorum
Ben de çok! Hem de çok!
Utanıyorum, üşüyorum.