Velet & Veysel Mutlu – Dönesim Yok

Uçurumun ucunda bir yuva kurdum
Bir çadır olabilirken bir çınar oldum
Bir dalım küstü güneşe karşı
Diğer yanım düştü geceye, ne olur benden düşme

Giden bir daha dönmemeli, zerafetin, afetim
Bela sana yetmediyse boş bir günah mal edin
Yetim kalırsa düşlerim o gün çok kötü düşerim
Pembenin tozu kaldı, tozlandı hayallerim

Aslında ben senle en derin kuyulara ipleri saldık
Aklımdan çıksaydın boş yere karanlıklara dalmazdık
Kendimde değilim dedim, daha bunu kaç kere demeliyim
Beni sevmen için acaba daha kaç kez ölmeliyim?

Beni ateşlere atma
Yanık her yerim zaten daha yakma beni yar
Gel tut göz nurum
Göz boncuklarımdan düşenler var

Yaşamak için bir sebebim yok
Gözden akan yaşlar sebebi çok
Uzaklara gidesim var
Ama sana dönesim yok

Vurma beni, tamam kırdın ama yakma beni
Tutulur dilim, nerede dileğim orada yüreğim
Aklımı çeliyorsun, söyle beni mi deniyorsun?
Niye bu savaşın söyle? Kendinle niye çelişiyorsun?

Benim omuzumun yükü bana yetiyor
Yükümü alacağına yüküme yük oluyor
Bedeni ateşe atıyorsan, aileni karşına alıyorsan
Her gece benimle yanıyorsan cehennemi de biliyorsun

Bana bakıp öyle gel, sadece kendin gibi gel
İster öyle ister böyle tıpış tıpış tıpış gel
Hep yalnızdım bu da tek çizgim
Hep yandım ben hep yangındım
hep yazdım bu da tek farkım
gidenlere de son dalımı yaktım