Heijan & Azer Bülbül – Bu Gece Karakolluk Olabilirim

Yağmurlarda ıslanmak rüzgarlarda savrulmak
Serserice sokaklarda dolaşmak istiyorum
Bir deli fırtına kopuyor beynimde
Ey gene çılgın arzularım başladı

Sana bahsetmem lazım gördüğüm her şeyden
Sana anlatmam lazım dinlesen değişir bildiğin her şey
Sana duyduğum hisler bıçak gibi sırtımda sevdiğim herkes
Nasır tutar yerimde olsan kaldıramazsın gördüklerimi
Bir şehir düşün susmuş sanki kalmış dün geceden
Bir sokak düşün karanlık her yer sürgülü pencereler
Tükenmiş umutlar küsüp gitmiş burdan bütün güvercinler
Bir beni düşün yalnız kalmış ölmüş endişeden
Solmuş bahçemizde güller sarmış her yanı polisler
Mahallem fişlenmiş adım kirlenmiş yanı başımda bir komiser
Susmuş sanki bütün dünya kusmuş zehrini üstümüze
Kolumda kelepçeler var aklımda bir sen geç olmadan çık gel

Bu gece kapına dayanabilirim
Bağırıp aşkımı haykırabilirim

Beraber güldüğüm değil savaştığımsın
Umutlarımı bağladığımsın
Yakışmıyor başkası olmak
Sen dizinde ağladığımsın
Tutuşturma yangın yeri zaten
Herkesten sakladığımsın
Boğuşurken bütün mahalleyle
Sen sırtımı yaslandığımsın
Gitme demek isterdim
Sen başkası olmadan önce
Düşsem yeniden sarsan yaralarımı
Gülsen yüzüme gelsen hiç başkası olmamış gibi
Hiç benden gitmemiş gibi
Ya da boş ver git sen.
Biriktirdim çocukluktan bunca derdim senden değil
Umut biter hayat biter inan bunlar sorun değil
Biri gelir biri gider sana göre bir şey değil
Sen hiç aşık olmadın ki sana gelebilir

Bu gece kapına dayanabilirim
Bağırıp aşkımı haykırabilirim
Bu gece karakolluk olabilirim
Yar ben belanın ta kendisiyim