Afşin – Ay ve Güneş

Sen beni yok saydın
Ben her gün kendime sardım
Kaç gece uykumdan uyandım
Geçmedi artık ben usandım
Bir ay oldu ben o gecede kaldım

Ay ve Güneş birleşti yandılar
Bize ağladılar, bizi andılar
Ahım kalmaz tanrım hesap sorar
Unut demek kolay, bilene sorsalar

Biri kalbimi söküp yerinden beni kurtarır mı kendimden?
Ne varsa alıp elimden yakar derinden
Bu veda için henüz çok erken derdim deva buldu derken
Yine kendime yaslandım ve de yandım derinden