ARCEY ft. Ediz Cem Türk – Kaybettiğim Gün

Seni kaybettiğim gün ölümden farksız
Bir çukurdayım, ürküyorum
Gözyaşın söndüremez ateşimi
Ah be insafsız
Artık zulüm nedir biliyorum

Bilmiyorum akıbetim hayli puslu
Ağlıyordu gitarımın teli ben ama sustum
Bir kaç gülen surat tesellim bu bence huzur
Yaktığım hayallerin küllerinden oluşmakta her uzvum
Bir nebze uslu diğer yanım ama o ben değilim
Bir yanım kararsız, kararsızım o ben gibiyim
Sevdiklerime hiç bir kimse dokunamaz katiyen
Bu hususta katıyım bir deliden deliyim
Çıldırmak üzereyim dur zaaflarıma oynuyorsun
Kendimi kaybettim bir de sen yerinde durmuyorsun
Kimse masum değil, safları mı oynuyorsun ?
Kaç beni öldürdüm ama bir sen bunu görmüyorsun
Sarsılıyorum ama yıkılmıyorum ailem için
Aile; dayanışma, aile; sevgi, aile niçin?
Dünyayı bile yakarım ben ibret-i alem için
Zamanla sen her şeyim oldun, ben halen hiçim

Seni kaybettiğim gün ölümden farksız
Bir çukurdayım, ürküyorum
Gözyaşın söndüremez ateşimi
Ah be insafsız
Artık zulüm nedir biliyorum

Karanlığın gece olur bana kokunsa meze
İçimi senle kapla ve ellerimi kokunla beze
Anlamak için illa kayıp etmek mi gerekli?
İçimdeki beni anlaman için konuşmalıyım nece?
Benim gecem caydırıyor güneşi doğmaktan
Gözümden akan yaş da merhametimi boğmakta
Böyle olmaktan mutlu muyum bilmiyorum
Her gün bir kez daha ölüp yeniden doğmaktan
Onlardan söz et bana mutlu günlerimden
Onlar ağlıyorken orda mutlu gülmedim ben
On yaşında bir çocuktum umudu gömdüğümde
Gül yaprağını döktü diken tuttu ellerimden
Kapanmaz eski sayfa açılmaz ki yeni
Ama aklım içine sığdıramaz daha fazla seni
Kalbimi söküp paramparça edebilirsin ama
Bu çukur kalbimden daha fazla derin!