Barkın – Nefeslendim

Gökyüzü rezerv değil, hayaller kanatlanır
Düşen bu yağmur değil, gözyaşları yalpalanır
Bir ipte iki cambaz, değirmen döner gider
Çiçeklerimiz soldu dört yapraklı yonca keser
Baharlar çiçek ister, çiçekler baharları
çocuklar sevgi ister, insanlarsa fazlasını

Dünya ciğerime dolar hava gibi
Nefeslendim bir derviş gibi
edebim sarhoş gibi,güz gibi gülümser
Aklım döner ve gider
İnsanlar neyi ister?
Sabreden neyi çözer?
Kaybeden neye küser?
Alem derbeder
Düşünceler devri alem
Ben nedem ya nere gidem?

Her kafa yeni matem, insanlar bencil zaten
İstanbul başka alem, külfet olur her bir sitem
Özlemler pare pare, dediler hayde hayde
N’apalım yokmuş çare umutlara güle güle
Hayaller tane tane, martılar name name
Elbet bak vardır çare güneş hala doğar göğe