Boran Duman – İstanbul Ağlıyor

Bir başıma kalmışım sessiz gecede
Kimseler gecemi aydınlatmıyor
Tut ellerimi sar bedenimi
Doya doya sev beni

Resmin duvarda yanımda solumda
Kimseler derdimi sen gibi bilmiyor
Tut ellerimi bırakma beni
Doya doya sev beni

İstanbul ağlıyor
Duyuyor musun
Özledim seni
Yıllarım geçti

Ah bir görsem seni
Hiç bırakmasam
Gözlerine dalıp dalıp
Hiç uyanmasam