Boss KF – Turkuaz

İçim daralıyor.
Kalbim olduğunu senle tanışmadan önce gram olsun bilmezdim.
Hani vardır ya sevdiğini söylersin.
Cümle alem ezberler bir tek sen bilmezsin.

Bir bilsen dinmezdi gözyaşının seli.
Seni sevdiğimi anlatırsam döner misin geri?
Hayat bezdirdi beni.
İnan üzdürmem seni çünkü pişmanlığı geçmez oldu bıraktığın elin.

Irak mıydım senin için huzur dolu kalbe.
Huzursuzluk şikayetin olmak istemem.
Son 3 yılım monotondan bi an döndü harbe.
Bana eskileri anımsat ki bi daha pislemem bu kalbe!

Yaşananlar hayret edecek bir insana gayreti öğretti.
Azmettim ölmedim, az dinle ölmezsin.
Kalbine gömmezsin belki ama anılar ki bıraktığım gün gelince özlersin.

Gülmeyince gülmez oldu bu zatin bahtı.
Kendimi düşünmüyorum zaten ben en dibe battım.
Ve bi gün arkama baktım, unutmak aklıma yattı.
Ama gel gör ki düşündükçe aklımı yaktım!

Bu nasıl sınav ki tanrım kaydırdım bütün şıkları.
Kaldırdım bütün yılları raflara gücüm kalmadı.
İçim darlanıp da yaktığım bu tütün harlanır.
Saymakla geçmez oldu sensiz geçen bütün ayları.

Bırakma bir gün aldanıp beni de tamamiyle.
İçimden geçenleri aksettim tam haliyle.
İçimde biriktirdim duyguları var haliyle.
Doldurup da taştım ben gökyüzüne bi maviyle.

Bıraktın beni adiyle beni adı hayat dersi.
Herkese mutlu sırıtan bir hayat bana tersi.
Daha yaşım ermezken söyle nasıl aklım ersin?
Böyle güneş saçtırmam yokluğuna ay gelsin.

Gitme ayıp edersin, seni de kaybedersem naparım?
Gördüğüm tüm suratlara sen misali aldanıp.
Gördüğüm tüm hayalleri mezarından kaldırıp.
Gördüğüm tüm badireler bu ruhumun kaybıdır.

Öldüğüm tüm mekanlarda “Sen” kokuyor.
Kusura bakma ama çaresizim hiç yolu yok.
Senli gelen güneşli günlere geç oluyor gün.
Kusura bakma bana unut deme hiç yolu yok…