Çağrı Sinci – Revolver

Aşağı bakma, çok yüksek kalamazsın tek parça
Yalan artık gerçeklik, tek sen varsın bak etrafta
Kaos da düzen de bizdendir!
Vazgeçmedik ama pislendik!
Kafanın içindeki öfkeli y*vşaklar yaramazlık yapacaklar
Tercih etmedik reddettik
Hiç seçilmedik hep seçtik
Tüm resimlerim siyah beyaz, desenlerim delik deşik
Acelem yok, geçin beni bitiş çizgisine daha çok var
Rol yapma! Hiç sevmem durup dururken mahvol ’can
Ben isterken kanımı kurutmak
Birdenbire adımı unuttum
Nereden geldiğimizi boş ver, yere basmadan ayağını burktun
Nefes alsak yetecek gibi bazen farz et her detay kuruntu
Mermerdeki Davut’u da gördüm tabutumu elimle gömdüm
Yağmur yağdı, heybemde umutlar
Tozpembe bulutlar dağıldı karardı gökyüzü kaçıştı kuşlar
Yaşımla barışmak artık zor, kaşımda yarıkla koştum çok
Asırlar önce de vardım, buradaydım, zannetme ki vaktin bol!

Ahtım var! Dört duvarın dördünü birden gör’cem
Boş ver kaçsınlar, üçüncü boyutun en dibinde gölgem
Söyle! Söyle! Söyle! Kibrit yaksınlar, yüzümüze baksınlar
Türümüzün hüznünü anlamayanlar cürmünü ne yapsınlar ki?
Dinle; uzay mekiğimin debriyajı altından bro, şaşırdın mı?
Alış bence, karışmam bak bu kolpa hayatına kastım var
Taştan serttir yastıklar! Senden merttir kansızlar!
G*tün yerse çatış benle arkandan ağıt yaksınlar!

Engeller arkadaşımdır, ne olaylar geçti başımdan
Devasa bir mağarada doğdum kardeşlerim hep savaşırlar
Akranlarımın mentörüyüm, ebeveynlerimin ebeveyni
Yarı dijital yarı karbon beynim, tek kişilik bir derebeylik
Ben ölümden döndüm kaç kez
Ama ölüm hiç dönmedi benden
Yağmurlar dinmedi hala, krater gölüdür birikenler
Yangınlar sönmedi hala lavları çok taze içeride
Sana sunacak hiçbir şeyim yok
Ruhum var eğer istersen
Ne demekmiş fakru zaruret?
Revolverde beş mermim var