Çağrı Sinci – Şehre İndi Deliler

Kafeste düşlemek yeter mi?
Düz bi’ çizgideyken bi’ tek düşmemek mi derdin?
Düşmanındı hırsın artık arkadaşsınız
Yakında güç bela biyografinle yüzleşirsin her gün
Bu körlük anne üflesen geçer mi?
Gördüm ölü bi’ ahtapotun gözlerinde rengi
Öyle cümleler duyarsın duymamayı dilersin
Bir gün anladığında söylediğimi “söylemişti” dersin
Heey! İtinayla bekleyenler
Kaçmayanlar acizane yardım isteyenden
10 yaşımda mahallemde kanla beslenenler
Kaybederdi kahpelikle kavga etmeyenler
Aniden açınca fesleğenler
Bahçesinde gizlice karınca besleyenler
Herkesin bi’ derdi var ve herkesin ki kendine
Söylesin cümleleri bi’ halta benzeyenler

Görmedin mi şehre indi
Şehre indi deliler
Topuklarında zehirler ve ceplerinde kelimelerle
En derinde en derinde ben
Merak etme sen hayaletler hep benimleler

Görmedin mi şehre indi deliler
Terse akan nehirlerden ellerimde cümlelerle geçtim
Geldim işte doğru yerdeyim
Merak etme anne kaldırımlar emrimizdeler

Koştum tüm gücümle aklınız ermez
Dostum koşamıyorsun diye bağırdı yattığı yerden
Yoksul ve kimsesizler ortasında ben
Bütün varlığımla karşındayım hakkımı ver len
Yazdım sayfalarca satır
Parmaklarım kanadı
Şikayet etmem dikkat edersen
Şimdi ellerim nasır
Ses tellerim nasır
Yalnız hakkımı ver üstü kalsın avanta sevmem
Öyle kolay kolay gevşemez ki gerilen sinirlerim
Yeni geldim karanlıktan yeniden sizinleyim
Deliler şehre indi hem de ne inmek
Yer bizim, gök bizim, en geriden gelenlerin
Sükunetten usandım gerilim peşindeyim
Husumet, gürültü, çocukluk resimlerim
Yeraltının zirvesinden yer üstüne selamlar
Malumunuzdur ben hala yerin en dibindeyim