Cem Yenel – Son Yolcu

Bu gece hiç konuşmadan
Söndür ışığı da uyu yanımda
Yarın güneş doğmadan
Gitmiş olacağım belki buradan

Ağlar sesin kulağımda
Sıcaklığınsa hala avucumda
Sabah olmadan daha
Sokulsam yanına

Yağmur öncesi gibi
Yaşla doldu gözlerim
Kalbimden en son geçen yolcu
Yolcu sensin

Acılar sevinçlerin
Sevinçler acıların gölgesi
Bazen gezer başında
Aşkın da böylesi

Kimini sevgi kimini nefret
Kimini hasret alır ya
Kimi aylarca kimi yıllarca
Bir yaşamca kalır ya