Ceren Özkarataş – Küçükken Ben

Küçükken ben biraz dertlenirdim
Ağlardım bitmeyen geceye
Tadına vardığım yalnızlığın
Yazdım kuralları kendi dünyamın
Seçtiğim oyunlar oynanmazdı çocuklarca
Vaktinden önce büyümek yalnızlığı getirdi bana

Aşkla yandı bedenim tutuştu
Ruhum küllerinden yeniden doğdu
Mutsuzluğum içimden savruldu
Güneşe döndüm yüzümü aşkla
(Gönlümü aldım ektim toprağa)
(Yeşerdi aşkla sonsuz umutla)

Gökyüzüne uzanır tutardım
Yıldızları ellerimle
Mutlu olmam bundandır
Küçük küçücük şeylerle